« صفای باطن» با «درمان دل»
خداوند ذوالجلال را در هرحال، شاکریم که ما را با نعمت هدایت مفتخرکرد و خاضعانه از ذات بی‌مثالش می‌خواهیم که همه‌ی ما را عاقبت به خیر گرداند.
چنان‌که می‌دانید در بخش پیشین از بیماری «دل» و علائم و نشانه های آن، با شما از تهِ دل! سخن گفتیم؛ هر چند بسیار ساده و کوتاه و شاید هم به ‌جا! زیرا کار دل با کیفیت است و نه با کمیت. چه بسا یک جمله و یا یک اشاره، دل را بلرزاند و از جای خود بجنباند و یا پناه بر خدا، از راه راست بلغزاند! و برخلاف آن‌چه گفته‌اند که عاقلان را اشارتی بس است! ما می‌گوئیم عاشقان را اشارتی بس است و عاقلان را مهارتی!